سیمیت:معروف‌ترین خوراکی خیابانی ترکیه

آیا تا به حال معروف‌ترین خوراکی خیابانی استانبول را امتحان کرده‌اید؟ شما هیچ وقت در استانبول برای مدت طولانی گرسنه نمی‌مانید، چون تعداد زیادی فروشنده در خیابان‌های این شهر هستند که سیمیت می‌فروشند. این فروشنده‌ها که در زبان محلی به آن‌ها سیمیت‌چی (Simitçi) می‌گویند، در هر گوشه از شهر یافت می‌شوند. محبوبیت سیمیت در استانبول به اندازه‌ای است که تصور می‌کنید هر عابر پیاده در این شهر، یک سیمیت در یک دست و یک لیوانِ کوچکِ چای در دست دیگرش دارد.

البته برای خوردن سیمیت لازم نیست به ترکیه بروید، در بسیاری از کافی‌شاپ‌های شهر خودمان می‌توانید آن را پیدا کرده و امتحان کنید.

تاریخچه سیمیت

سیمیت معروف‌ترین نان حلقوی در ترکیه است که پیشینه بسیار دور و درازی دارد و پیدایش آن به زمان سلطه امپراطوری عثمانی و قرن ۱۵ میلادی بازمی‌گردد. در آن زمان، سیمیت هم در سفره سلطان و هم در دستان کارگران جایگاه مخصوص خود را داشته است. سیمیت در فرهنگ ترکیه به عنوان یک پیشکش ارزشمند محسوب می‌شده است، طوری که در ماه رمضان، سلطان به عنوان افطار به سربازان محافظ خود سیمیت هدیه می‌داده است. جذابیت سیمیت برای گردشگران به اندازه‌ای بوده است که در سال ۱۹۰۶، واوریک گوبل (Wawrick Goble) تصویرگر‌ بریتانیایی در سفر خود به ترکیه، اثری از یک سیمیت‌فروش (Simitçi) را به تصویر کشیده است.

مقرون بصرفه بودن و دسترسی آسان به سیمیت، آن را به یک غذای محبوب تبدیل کرده است. در استانبول، سیمیت را می‌توان از نانوایی‌ها، دکه‌ها و چرخ‌دستی‌ها و یا حتی از دست‌فروشانی که آن را در سینی‌های بزرگی روی سرشان قرار داده‌اند خریداری کرد و دسترسی به آن کار چندان سختی نیست.

مواد تشکیل دهنده سیمیت

همان طور که گفتیم، سیمیت نوعی نان حلقه‌ای است که رویه آن تُرد و داخل آن نرم است و خمیر، کنجد و ملاس یا شیره انگور که در زبان محلی به آن Pekmez می‌گویند، مواد اصلی آن را تشکیل می‌دهند. برای تهیه سیمیت، ابتدا از آرد سفید، آب، نمک و مخمر، خمیر درست می‌کنند و آن را به شکل یک حلقه درمی‌آورند. سپس خمیر را به ملاس انگور آغشته می‌کنند و بلافاصله آن را در ظرف کنجد فرو می‌برند تا دانه‌های کنجد به خمیر بچسبند. برای پخت سیمیت ۳ روش معمول وجود دارد؛ می‌توان خمیر را در تابه سرخ کرد (Tava Simidi) و یا آن را مانند نان داخل فِر قرار داد (Taban Simidi). همچنین بسته به سلیقه مشتری، می‌توان به جای کنجد سفید از کنجد سیاه یا تخمه آفتابگردان و به جای شیره انگور از شیره میوه‌های دیگر مانند توت، گلابی، آلو، سیب یا خرما نیز استفاده کرد.

سیمیت یکی از خوشمزه‌ترین نان‌های سنتی ترکیه است و روش‌هایی مختلفی برای سرو آن وجود دارد. طعم نسبتاً شیرین سیمیت باعث شده تا به تنهایی یک صبحانه یا میان‌وعده لذیذ به حساب آید. در ترکیه، اکثر مردم آن را همراه با یک لیوان چای میل می‌کنند. علاوه بر این، می‌توان سیمیت را به همراه پنیر خامه‌ای یا مربا نیز استفاده نمود. گاهی اوقات نیز داخل آن را با پنیر فِتا یا موزارلا، زیتون و سبزیجات پُر می‌کنند. همچنین می‌توان با سیمیت ساندویچ‌های ساده‌ای برای صبحانه درست کرد.

سیمیت در کشورهای غربی به خصوص آمریکا، به اشتباه با نام بِیگِل ترکیه‌ای شناخته می‌شود. بِیگِل نیز نوعی نان حلقه‌ای است که خاستگاه آن لهستان است و قدمت آن اگرچه زیاد است، اما به اندازه سیمیت نیست. در واقع سیمیت را جدِّ بِیگِل می‌دانند. بِیگِل در ایالات متحده طرفداران زیادی دارد، ولی به دلیل تفاوت در مواد و نوع طبخ آن با سیمیت، چندان صحیح نیست که سیمیت را بِیگِل ترکیه‌ای خواند و شاید تنها نقطه اشتراک این دو، شکل ظاهری آن‌ها باشد.

سیمیت یا بِیگِل؟

تفاوت عمده سیمیت و بِیگِل در روش آماده کردن آن‌ها است. گفتیم که برای تهیه سیمیت باید ابتدا خمیر را به ملاس آغشته کنیم و بعد روی آن کنجد بپاشیم و آن را به مدت سی دقیقه درون فِر قرار دهیم، اما شیوه آماده کردن بِیگِل به این صورت است که خمیر را ابتدا داخل آبِ جوش مدتی می‌جوشانیم و سپس آن را درون فِر می‌گذاریم تا آماده شود.

تفاوت‌های دیگر که طبیعتاً از دستور پخت نشأت می‌گیرند، طعم و بافت این دو نوع نان می‌باشد. سیمیت به دلیل آغشته شدن به شیره انگور یا میوه‌های دیگر، کمی شیرین‌تر از بِیگِل است و می‌توان آن را به تنهایی و بدون نیاز به خوراکی دیگری استفاده کرد. همچنین وجود کنجد یا دانه‌های خوراکی دیگر، سیمیت را خوش‌طعم‌تر و مقوی‌تر از رقیب خود می‌کند.

بافت بِیگِل و سیمیت نیز تفاوت زیادی دارد. بِیگِل پوسته‌ای ضخیم و نرم دارد و مغز آن نیز متراکم و خمیری است و هنگام خوردن باید کمی جویده شود. در عین حال، رویه سیمیت به خاطر وجود ملاس، نازک و تُرد است و داخل آن نیز سبک‌تر از بِیگِل می‌باشد و حالت خمیری کمتری دارد و همین تضاد بین رویه و مغز آن حالت دلچسبی را ایجاد می‌کند. به طور کلی، وجود ملاس یا همان شیره غلیظ انگور یا شیره سایر میوه‌ها که به دلخواه انتخاب می‌شود، باعث ایجاد طعم مخصوص سیمیت می‌شود و در کنار جوشاندن خمیر بِیگِل قبل از طبخ آن، تفاوت اصلی را بین سیمیت و بِیگِل سبب  می‌شو‌د.

سیمیت علاوه بر ترکیه، در کشورهای مختلف جهان نیز استفاده می‌شود و طعم و شکل آن نه تنها در میان کشورها، بلکه از شهری به شهر دیگر نیز متفاوت است. اما شکل اصلی آن به یکی از نمادهای ترکیه و به ویژه شهر اروپایی استانبول تبدیل شده‌است. اصیل‌ترین شیوه مصرف آن نیز به همراه چای سیاه می‌باشد که مردم محلی به آن چایْ‌سیمیت (Çay Simit) می‌گویند و به عنوان صبحانه یا عصرانه‌ای سبک در قهوه‌خانه‌های سنتی و ساحلی استانبول یا شهرهای دیگر و به همراه دوستان خود از آن لذت می‌برند.